Dairy Kurippughal

At the end of this scribbling (A combination of prose and poetry) i have signed off thus, Economics Class,25/10/2005.

And yes inspiration for this was a beautiful girl in my MBA class.

காதலால் கசிந்துருகி
கடமை மறக்கும் கயவனல்லன்
காமம் கண்மறைக்க
காட்டாறாய் மாறும் இளைஞனல்லன்
காதல் காமம் இவ்விரண்டையுமே
கவிபாடி கண்டு உண்டு
களியுறு கவிபெறு தலைவன்
நான்.

மனமது கணமாய் தோன்றும் சில நேரங்களில். இப்பொழுதெல்லாம் பல நேரங்களில்.அப்பொழுதெல்லாம் பேனா எடுத்து பிதற்ற தோன்றும். சோம்பேறியாய் வெட்டியாய் கழிப்பேன் பல நாட்களை. பிறிதொரு நாளில் அப்பேனாவை எடுத்து பிதற்ற இயாலாததாய் கிறுக்கல்கள் தொடங்கும். அங்கணம் தலை முதல் கால் வரை கவி புரண்டு ஓடுவதெல்லாம் காதலதை பற்றியே.இப்படியே காதலை பற்றி கிறுக்கி கொண்டிருக்கிறென் என வேறு உணர்வு கூற முயன்றால் அவ்வளவு புலன்மிகு கவிதைகள் முளைக்க மறுக்கின்றன். மறு கணமே மனம் காதல் தீயில் கறுக வார்த்தைகள் உண்மையாய் வந்து வீழ்கின்றன.எழுதுகிறேன்.அது காதலாகவே வருகிறது.

காணும் போதிலெலாம்
காந்தமாய் கவர்கிறாள்
கண்ணிற் கழகாய் வந்து
கனா கோடி கொடுக்கிறாள்
கவிபாடி துதிக்கா தூண்டுகிறாள்
காளைக்கும் தெரியும் நிச்சயம்
கிடைப்பதில்லை அவள்தனள்
கண்ணியமாய் அவன் கரையும் வரை.
கண்ணாமூச்சி வாழ்க்கை!

Dairy kuriipugal....

I consider this to be the heights of my writing then. There was this somewhere i came across

Like


The Deserts

Miss The

Rain

And i just couldn't handle the kind of emotion stuffed into these simple sentence. And i still remember taking this as a premise i started constructing words around this emotion. But finally truth struck me that i also had to pack some heavy emotions in simple word. And thus cam


வான்மழை வேண்டி


நானாக நானிருந்தும்
நாணமுடை நங்கையை
நாடுவதென்பது

வறண்ட பாலைவனமும்
வான்மழையை வேண்டுவதென்பதாம்.

Dairy Kurippughal....

பார்வையாலே பாவையெவளையும் படிய வைக்கும் பாங்கு தனக்குண்டெணும் ஏற்றமிக்க எண்ணம் கொண்ட நண்பன் Lingesh. அவனுடனான ஓர் பயண அனுபத்திலிருந்து. (2003 new year trip chennai to vizag)..

பார்வை ஒன்றே போதுமா?

பெண்ணொருத்தி கண்ணசைத்தாள்
பார்வையாலே யாழிசைத்தாள்
விழியாலே வாவென்றாள்
விண்மீன் போல் ஜொலித்தாள்

ஆண்கள் சன்னமாய் செய்யும் பாவம்
அவர்தம் கொள்ளும் சல்லாபம்
சின்னதாய் நான் சிரித்திட
சந்திரனாய் அதையவள் திருப்பிட
பார்வையாலே பாலமிட்டோம்
சிரிப்பாலே சிருங்காரம் செய்தோம்

பார்வை பாலத்தில் காதல் கணைகளின் நெருக்கடி
எல்லாம் உன் பார்வை மூட்டிய நெருப்படி
குற்றங்கள் செய்ததெல்லாமுன் பொறுப்படி
கொஞ்சம் தவறினாலும்
உலகம் எனக்கு தருமே செருப்படி

வேண்டாமடி கள்ளி விளையாட்டு
காதலெனும் மாயப்பேயை நீயோட்டு
பார்வக் காதலெல்லாம் வெத்துவேட்டு.

Dairy Kurippughal...

Yes, i want to revive this section which i had abandoned. I am firm in getting back to writing or that scribbling practice. But for now from my scribblings of UG days....

கடவுள் வாழ்த்து.....

நண்பர்களுடன் நித்தம் தம்
மதியடிக்கடி மங்கி மது நாடும் மனது
மெல்ல ஓட்ட அறியாத வண்டியிலே
ஊர் சுற்றிட நிறைய நேரம்
கடமைகளை தள்ளிப்போடும் தைரியம்
காதலை வெறுப்பதாய் மாயை
நல்லதை மட்டுமே பேச தெரியாத நாவை
அடக்கிட விரும்பாதோர் குணம்
வார்த்தைகளை பிதற்றி கவிதையென
உரைக்கும் கர்வம்
இவற்றுடனே நான் முன்னேறிட
வழிவகுப்பாய் பராபரமே.

Slumdog...

Is there an end to human stupidity? Am still confused what is so great about this movie to have all the hoopla around it. At no Level can any decent viewer accept the mockery in terms of characters shifting their languages, leave alone slang, at so ease. What is the point in telling the story of a place and it's people without it's language. Accepted there is a novelty in the basic plot. A contest where questions get answered by the way of life of the protagonist. But very soon into the movie we get to know they are gonna come with some stupid connection to each question. By the time you don't bother to bother about the question or its' choices or how will the protagonist answer. And in showing of slums, we have seen it better in our own selvaraghavan. A Danny Boyle can never show what a true Indian slum is. You go excess about a story, about its' characters, about its premises and it gets on to your nerves beyond a point. I felt Rahmans'( or more so shivamanis') presence in precisely 3 scenes. If at all there is something to carry from this movie, a musician who was nurtured, upheaved by tamilians is getting all right recognitions. Wait!Recognitions correct, but right? Am not sure. And also every indian knows this is not Rahmans' best.

NO I DIDN'T PASS...

hmm friends, wellwishers i did flunk the exam.

nothing to cringe about. Life will go on.

and btw slumdog millionaire was a crap moview. So that was double whammy for me today.

This too will PASS....

It is 6:30 PM IST
My CFA level 1 will be released @ 7:30P.M. IST.
I am going to watch slumdog millionaire move. And the show starts @ 7:35 P.M. IST.
Pristine result day lumps in stomach. But slumdog beckons for the moment.
This evening too will PASS.

On a sunday Lazy Afternoon

After a thai ammavasai sambhar special lunch and failed attempts at keeping yourself intereted in TV,music,books one is pushed to blogging. Ennatha ezhutha nu thaan therleh. yes about TV mokkai.

Mokkai 1:Veerappa moily in some bloody news channel rubbishes for a minute a reporters' question about speculations of replacing manmoham singh and emphasizes his points by a strong ending statement like "Hence Your question is irrelevant".So an irrelevant question that will be of no use just took away one minute of myslef, veerappa moilys' and that true :-) journalist.

Mokkai 2: Haasini paesum padam. Suhasini reviews Villu and slumdog millionaire. To give here reviews in a nutshell i wanted to like villu and hate slumdog.

Mokkai 3: Unakkagha yellam unakkagha. Movie on some channel.karthik was a decent actor and sundar c. was a decent director. aaaana ipppo?

Mokkai 4: Mobile rings. Call from a delhi number. Attending the call inspite of knowing it to be a marketing call. A lsy on the other end markets vehemently in hindi about some club membership. i say "sorry mujhi hindi nahi aatha" and cut the call.

Mokkai 5: Villu song.some I love you song. equivalent of pokiris' "nee mutham ondru thanthal" minus the decent music, charming choreography of that song. Vijay nayanthara yellam song kulla saerthiyae kedayathu.

Mokkai 6:kalaignar tv top ten movies. No.1 Villu. Rowdyism.

Mokkai 7:i keep toggling between some 25 channels. And there is this channel which plays only padikkathavan trailer.

Mokkai 8: sun news channel. sujatha krishnamoorthy is not showing up today.

Mokkai 9: TV switched off. What next? Again switch on.

Mokkai 10: TV wins. It pushes me to do some other mokkai. Athaan intha blogging mokkai.

puthiya thahtuvam 1000000001....

The frustration caused by ones' own mediocrity is endless.-eppovo engavo padichathu......

NAAN KADAVUL

Ithu padam alla Nijam. What is this ME thing that should make me a mean, average, great or even much more to others. Is this ME the one I love myself stuff or I am loved by everyone stuff. The former looks formidably easy and the latter is tough and one that everyone strives for. You believe in this I will request to help yourself by not bothering to read further. There is a definitive cycle to life one that is more biologically driven. And any other attribute I can add to my life is by this ME. I say my life is Mechanical, I am mechanical and not the ME. Not a wrong thing at all to be monotonously mechanical. After all, animals do survive. Don’t they? So I dissect this ME to add more meaning to life. Who demanded more meaning don’t ask me? May be you can ask the ME. And that ME is a set of beliefs, non-beliefs, emotions, demands, expectations, etc. And this ME gets into tussle so often, with itself most of the times and with others at times. And if you are game come and attack the ME and not me. This isn’t any post disaster cry. Life is really devilish at times. And people at the most behave like animals. Behaving animal if is part of ME then unleash it. So there is total chaos and nonsense. Rake the ME. He is the one after all with you any time and every time. I am so comfortable with ME. I know I live life in cycles which I have to break every time to lead a journey to satisfy that ME. And I take criticism, accolades, bashes, bouquets on behalf of the ME. I have no regrets. I have very acceptable standards for a contingent life. But that isn’t what ME craves for and I shall strive to thrive that journey. And I do care for a whole lot along the journey. But not the same with the ME. All that the ME knows is I will find ME. And anything should confront me the ME will pound it.

On a seperate note Naan Kadaavul songs are pure emotions. Pitchai paathiram song.......

Raasaiya

New year bashes are becoming more cutomary. They are just another opportunity for a grand party. It used to be regular orchestra during school days. Almost whole of the cooling year. Then really loved those days of 4 people on a bike, rashing ,shouting,wishing everyone en route Marina beach. College Duds (that was not a spelling mistake) u see.Yesterday was a very very customary party , a small one though at home with friends. Sun music airs suddenly Ilamai idho idho song. Palov effect. Yea New year arrived. And you start dancing immediately. and that reaction with everyone present there. Rasaiya..eiyya ,only u possible. True to lyrics Ilamai was there and will be there for ever in the song. Now all i wish another 100 generations get the pleasure of dancing for this song on a new year celebration.